"Er zijn geen toevallige ontmoetingen tussen zielen. We plannen wie we gaan ontmoeten voor we geboren worden..." lees ik op een sociaal media platform.
De commentaren op deze zin variëren van ernstig naar vooral grappig:
'Als ik nog terugkom, breng ik mijn blauwdruk mee zê, zodat ik weet wat ik ga uitsteken'!
'Dan heb ik toch wel zwaar verkeerde keuzes gemaakt!'
'Awel, sommige had ik ook liever niet ontmoet.'
'Hoe weet je dat nou? Wie heeft jou dat verteld? Vertel geen sprookjes.'
'Helaas heel veel slechte (of onplezierige) zielen op mijn pad gekregen, maar dat had vast een reden, is een les en ik ben er ook sterker door geworden. Of die anderen er iets van geleerd hebben, ik betwijfel het.'
Ik vermoed dat er in dit verband veel aannames worden gemaakt die de kern niet raken. Het is een complex en lastig te doorgronden concept, en daardoor ook moeilijk om te accepteren – vooral wanneer je huidige leven niet rooskleurig is of wanneer je al een zware weg hebt afgelegd.
Veel spirituele tradities beschrijven het idee van een "zielenplan" of "levensplan". Volgens deze opvattingen kiest een ziel bewust voor bepaalde ervaringen, uitdagingen en relaties voordat ze incarneert. Dit plan zou dienen om spirituele groei te bevorderen.
Ik heb bedenkingen bij de aanname dat we 'lessen moeten leren'. Dit voelt voor mij nogal betuttelend aan, alsof er een opgeheven vingertje bij komt kijken. Het suggereert schuld en corrigeert zonder ruimte voor persoonlijke groei op eigen tempo en vanuit eigen inzicht.
In plaats daarvan waardeer ik het idee dat onze ervaringen bijdragen aan diepgaand inzicht en spirituele ontwikkeling. Vanuit dit perspectief kunnen deze ervaringen onderdeel zijn van een groter plan of zielenreis, waarbij we door verschillende situaties worden geleid om inzichten op te doen. Het idee dat elke ervaring—zowel positief als negatief—een doel en betekenis heeft, geeft een gevoel van richting en verbondenheid met iets groters dan onszelf.
Het concept wordt soms vergeleken met een toneelgezelschap waar zielen in verschillende levens verschillende rollen spelen. Zielen zouden afspraken maken om elkaar in het fysieke leven te ontmoeten en bepaalde rollen te vervullen, waarbij moeilijke situaties worden gezien als kansen voor groei.
Belangrijk is dat het concept van een levensplan de vrije wil niet uitsluit. Binnen dit plan behouden we de vrijheid om te kiezen hoe we reageren op situaties. Onze keuzes bepalen hoe we de ervaringen verwerken en ervan leren. Door zelfreflectie en spirituele groei kunnen we bewuster keuzes maken die aansluiten bij ons 'hogere zelf'.
De metafoor van een autoreis illustreert hoe vrije wil en een levensplan samenkomen. Stel je voor dat je leven een reis is naar een specifieke bestemming. Hoewel deze bestemming vastligt, heb je de vrijheid om verschillende routes te kiezen, wat je vrije wil en persoonlijke groei weerspiegelt.
Ik herinner me dat mensen met een bijna-doodervaring vaak vertellen dat alles 'zo simpel en vanzelfsprekend' voelde in die andere dimensie. Dit suggereert dat we dit concept wellicht te complex benaderen vanuit ons menselijk perspectief.
Of we nu geloven in een vooraf bepaald plan of niet, wat telt, is hoe we omgaan met wat op ons pad komt. Door open te staan voor de inzichten die elke situatie ons kan bieden, kunnen we groeien en een dieper begrip ontwikkelen van onszelf en onze plaats in de wereld. Laten we streven naar een leven vol bewustzijn en compassie, waarin elke ontmoeting en ervaring een kans is voor persoonlijke en spirituele evolutie. Door open te staan voor de inzichten die elke situatie ons kan bieden, kunnen we groeien en een dieper begrip ontwikkelen van onszelf en onze plaats in de wereld. Laten we streven naar een leven vol bewustzijn en compassie, waarin elke ontmoeting en ervaring een kans is voor persoonlijke en spirituele evolutie.
Noël
Comments