Verruimd bewustzijn
Romain Goorman staat in voor de inhoudelijke ondersteuning in die domeinen waar Ponto3 in actief is. Vanuit zijn wetenschappelijke achtergrond zal hij vooral de nadruk leggen op de rijkdom die te vinden is op het raakvlak tussen wetenschap, filosofie en spiritualiteit. In dit domein heeft hij reeds twee boeken gepubliceerd: “Ontwaken uit onze Illusies”, “Intelligentie in de Natuur – een Leidraad voor een Duurzame Toekomst” en "De dood is het absolute einde...of toch niet?"
Met “Verruimd Bewustzijn” worden alle bewustzijnstoestanden bedoeld die buiten het alledaagse waakbewustzijn liggen. Het waakbewustzijn beleven wij tijdens perioden dat we wakker zijn. Dan zijn we ons bewust van onszelf en onze directe omgeving (de zintuigen spelen hierin een belangrijke rol).
Sinds mensenheugenis ervaart de mens dat er echter ook andere bewustzijnstoestanden bestaan die niets met de zintuigen te maken hebben, maar met een soort “connectie” die gemaakt wordt tussen het individu en iets dat het individu onnoemelijk ver overstijgt.
Dit is niet gebaseerd op een of andere theorie maar op de getuigenis van duizenden mensen doorheen de geschiedenis, in alle landen en culturen.
In de huidige -overwegend- materialistische visie op de werkelijkheid wordt dit door de wetenschap soms afgedaan als “hallucinaties”, teweeggebracht door de hersenwerking. Deze visie is nu echter snel aan het afbrokkelen, omdat de evidenties zich meer en meer opstapelen dat er iets meer fundamenteels aan de gang is. Namelijk het besef dat -onder bepaalde omstandigheden- sommige mensen het vermogen bezitten om via een verruimd bewustzijn toegang te krijgen tot inzichten en ervaringen die met het normaal waakbewustzijn niet voor mogelijk of denkbaar gehouden worden.
Zo zijn er talloze evidenties van mensen die een bijna-doodervaring (BDE) gehad hebben tijdens een periode van totale afwezigheid van hersenactiviteit. Daarbij worden blijkbaar de grenzen van tijd en ruimte overschreden, wat volgens de huidige wetenschappelijke inzichten niet mogelijk is. Of mensen die getuigen van dingen op afstand te kunnen zien of voelen, of in contact kunnen komen met de geest van overledenen. Sommige kinderen zijn in staat zich vorige levens te herinneren en er gedetailleerde beschrijvingen van te geven, iets wat na onderzoek en verificatie, heel dikwijls blijkt te kloppen.
Al deze verschijnselen wijzen in de richting van het bestaan van een verruimd bewustzijn, dat véél verder rijkt dan ons waakbewustzijn en over bijna onbegrensde mogelijkheden beschikt.
Onderzoek van de laatste jaren wijst erop dat dit verruimd bewustzijn waarschijnlijk niet ontstaat of gecreëerd wordt door de hersenen, maar dat deze laatste eerder zouden functioneren als een soort doorlaatklep of filter voor dit ruimer bewustzijn. In “normale” omstandigheden is die doorlaatklep echter gesloten waardoor enkel het waakbewustzijn tot ons komt.
Tot op vandaag is de wetenschap, desondanks tientallen jaren van grondig onderzoek, er ook nog niet in geslaagd om te verklaren hoe de hersenen het waakbewustzijn zouden kunnen genereren, laat staan dat er enige verklaring zou zijn voor het ontstaan van het verruimd bewustzijn. Mogelijk heeft dit te maken met het feit dat bijna elk wetenschappelijk onderzoek zich hoofdzakelijk toespitst op de studie van de materiële dimensie van de werkelijkheid (moleculen, atomen). De materialistische visie houdt immers in dat materie de enige werkelijkheid is die bestaat. Dit staat in scherp contrast met de feitelijke evidenties die zich opstapelen over het bestaan van een dimensie die zich buiten ons lichaam afspeelt en die van niet-materiële aard is.
De aanname dat hersenen bewustzijn zouden genereren berust vandaag nog steeds op een veronderstelling, niet op wetenschappelijk bewijsmateriaal. Evenzo berust de aanname dat materie de enige bron van de werkelijkheid zou zijn op een veronderstelling.
Dat alles maakt de studie van een BDE en andere niet-materiële verschijnselen zo bijzonder boeiend. Een meer inclusieve wetenschappelijke benadering (die verder reikt dan de puur materialistische benadering) zal in de toekomst hopelijk meer licht werpen op dit verschijnsel en de term “paranormaal” naar de prullenmand verwijzen.
Het zou ook sommige van onze vooringenomen meningen over leven, bewustzijn en dood een diepere dimensie kunnen geven en nieuwe vormen van zingeving kunnen mogelijk maken.
Waar dit verruimd bewustzijn vandaan komt weten we (nog) niet, maar het is niet uitgesloten dat dit een “onderdeel” is van een groter universeel bewustzijn, waar wij dus allemaal deel van uitmaken en waar alle kennis, intelligentie en harmonie in de kosmos uit voort spruiten.
